calkowicie sie zgadzam z ta opinia, ciezko znalezc teraz bajke bez przemocy strzelaniny i gonitw..chyba tylko w bajkach disneya jeszcze mozna znalezc kraine lagodnosci :))

Z tym Disneyem trochę przesadzasz, bo współczesne filmy tej wytwórni, też obrały "nowy trend" - wystarczy popatrzeć na jednego z najbardziej znanych bohaterów Disneya - Kaczora Donalda, przecież to straszny złośliwiec, kto w rzeczywistości potrafi tyle wytrzymać ... a dzieci potrafią naśladować. Tylko te stare pełnometrażowe filmy Disneya były "bez przemocy", dlatego Dzwoneczek mnie zaskoczył, bo po mino, że współczesny, to w starym stylu.

eeeee nie ma przemocy? tylko nie mowcie ze dzwoneczek cyckow nawet nie pokazuje

a jest przemoc??? w którym momencie???
Że co? Cycki pokazuje? Coś Ty miał/a za wersję? "TYLKO DLA DOROSŁYCH"? Bo w mojej wersji, na dvd, Dzwoneczek nigdzie nie pokazuje cyckow. A, że z niej płaskiej deski nie zrobili to od razu to jest przemoc???
Oby w każdej bajce dla dzieci było tyle przemocy ile jest w "Dzwoneczku"...

Pozdrawiam..

LUBIE TO :D

Ależ ta bajka jest okropna! Czemu tu nie ma zadnej przemocy? Ja chcę żeby tu było i chciałbym z przyjemnością popatrzeć, jak brutalnie giną wróżki i ta cała Nibylandia! O tak! Ja tego właśnie chcę!! MUHAHAHA!!!

to ma być bajka dla dzieci, a nie dla takich bezmózgów jak ty

Dokładnie, czuć tu magię Disneya. Ze starymi filmami kojarzy mi się również animacja - wykonana inną techniką, ale równie dobrej jakości. Nie rozumiem, do czego można się przyczepić w tej produkcji, poza faktem, że jest dla dzieci. Co więcej, brak tu efektu "przesłodzenia", którego doznaję oglądając filmy z serii o Barbie. Nie powinna razić dobrego smaku nieco starszych widzów. Toteż troszkę irytuje mnie fakt, że trolle obniżają ocenę tego filmu.

Pozdrawiam.

Bajecznie czarująca i magiczna bajka dla dzieci:) Określiłabym ją jako przystanek, odskocznię od brutalności życia, powrót do fantazji i marzeń:) Moim zdaniem my dorośli mamy niesamowitą umiejętność braku wypośrodkowania rzeczy. Gdy wprowadzamy świat nierealny- to na całego. Gdy przychodzi moda na przystosowywanie dzieci do szarości życia, pokazania im ,że stres jest nieodłączną jego częścią robimy to też na całego. "Dzwoneczek" jest połączeniem fantazji i świata realnego. Pokazaniem, że dążenie do spełnienia marzeń nie jest czymś złym, a upór temu towarzyszący jest cechą pozytywną. Pokazuje też, że osiągnięcie celu nie zawsze jest proste, ale jest możliwe:)

Rzeczywiście bijatyk nie ma i animacja przyjemna. Historia łagodniejsza chyba nawet od klasycznego disneyowskiego 'Piotrusia Pana', bo tam Dzwoneczek jest wyraźnie zazdrosna o Wendy.

Muszę powiedzieć że jestem zaskoczony Pana/Pani gloryfikowania braku przemocy w bajkach. Chciałbym zauważyć że failm ''Piotruś Pan'' (1953 r. ) który jest w pewnym sensie pierwowzorem ''Dzwoneczka'' miał przemoc a jednak jest ponadczasowy. Obejrzałem go jako bardzo młody człowiek i jakoś nie czuję by przemoc w tym filmie wpłynęła na moją psychikę lub cokolwiek innego. Pozdrawiam ;D

Muszę powiedzieć, ze według mnie ta bajka i jej kontynuacja ,,Dzwoneczek i zaginiony skarb'' zasługują na lepszą opinię. W dzieciństwie bardzo lubiłem obydwie bajki, i w sumie do dziś je lubię. Ładna, kolorowa animacja, sympatyczne postacie, przepiękne piosenki (z pierwszej części ,,Miejsce to przecież gdzieś jest'', a z drugiej ,,Odnajdziesz dziś swej drogi cel'') i piękne przesłania - naprawdę, nie wiem jakim trzeba być ignorantem, żeby ich nie dostrzec. Pierwsza część pokazuje, że trzeba być dumnym ze swego talentu, bo każda praca (nawet ta z pozoru ,,niszowa'') jest potrzebna, a także, że należy zaakceptować siebie takiego, jakim się jest i nie próbować zmieniać się na siłę
Z kolei druga część jest moim zdaniem jedną z najlepszych kontynuacji Disneya. Ma ciekawą fabułę, nieźle rozwinęła postać Terncia, a jeśli chodzi o morał - pokazała, jak ważną wartością jest przyjaźń, że powinniśmy doceniać przyjaciół i wybaczać im błędy, a także, że przez jeden głupi wyskok, możemy wiele stracić.
Natomiast trzecia część nigdy m się nie podobała z powodu irytujących postaci dziewczynki i jej ojca oraz braku Przystani Elfów, która nadawała poprzednim filmom mnóstw klimatu. Zaś czwartej i następnych części już nie oglądałem, ale myślę, że to one popsuły Dzwoneczkowi opinię (w końcu nikt nie lubi niekończących się serii) i to dlatego nikt nie pamięta, że pierwsze dwie części były bardzo dobre.