A to niby dlaczego ?

A to niby dlaczego?

wszystko fajnie - a może dodacie do tego gdzie można zobaczyć? :)

premiery jeszcze nie bylo ;p

ale nadzieję na zobaczenie mieć można! :)

nadzieja matką głupich! pewnie przełożą przed covid :(

Nie przeloza cale szczęście, juz za 5dni!!!!

jupi!

Jak już będziecie oglądać to zwróćcie uwagę jaki numer pojawia się na pewnym bilecie ;) Póki co, to jedyny easter egg jaki wyłapałem

Silenzio Bruno!

a 113 lire 600

Jaki numer? Spoiler please

Myślę że jesteś w stanie bardziej rozwinąć swoją wypowiedź, bo taki tekst brzmi pusto jak jakaś reklama. Albo nawet jak spam.

"jak można nie lubic pixara" - to? mają kreatywnie animacje, trzymające się określonych ram jednak za każdym razem próbują pchnąć coś nowego w produkt. Wachlarz emocji postaci zawsze mnie zaskakuje. Wszystkie animacje oglądam z ogromnym zaciekawieniem, ale niektórzy twierdza, że są nudne i infantylne. Dlaczego ktoś słysząc pixar może powiedzieć, że nic ciekawego tam nie będzie. Mam takich znajomych i ja ich nie rozumiem, więc jak można nie lubić pixara?

Jednak umiesz umotywować swoją wypowiedź :) A w jakim wieku są Twoi znajomi?

mugole, 30 lat, sluchaja ekipy. duchem dzieci, ale cialem jedna noga w grobie

A czemu jedną nogę mają w grobie? 30 lat to młodzi ludzie...

juz tylko smierc zostala, najlepsze lata juz maja za soba

zależy jak się prowadzili za młodu, czy tylko się bawili by teraz mieć ciężko, czy się uczyli i wykazali chęć parcia do przodu by teraz żyć lekko i cieszyć się życiem (nie tylko sami, ale i z bliskimi). Chyba że czekają kiedy rodzice za nich wszystko zrobią więc do momentu jakoś żyją. Oczywiście mogą znaleźć kogoś chętnego do brania ich za rączkę i poprowadzić przez życie, ale prędzej czy później wyjdą poważne problemy. Po prostu takie życie jakie za młodu sobie wypracowali (charakter też w to wchodzi), a do grobu to bardzo daleko. Oczywiście w obecnych czasach można po części naprawić błędy za młodu, np. są tacy, którzy idą na studia w wieku 40 lat. Są powiedzonka przekazane z pokolenie na pokolenie, które dziś nie mają racji bytu. Średnia życia obecnie to ok. 80 lat, w XIXw. było 40 lat...

żałujesz, że nie poszłaś na studia? zmieniłabyś swoje nudne życie jak Luca i popłynęła do miasta, aby zacząć życie od nowa? mam wrażenie, że niczego im nie brakuje, ale dalej chodzą smętni.

Nie ma znaczenia w sumie jak się prowadzili za młodu. Los i tak ma własny scenariusz, ale młodości już nie dostaniemy i to boli najbardziej. Prawde mówiąc niczego nie żałuje, ale pewnie dlatego, że nie wiem czy mogło by być lepiej

zrobiłam podobnie jak Luca i skończyłam studia ;)

Za młodością bardziej się tęskni dlatego że nie ma się wielkich odpowiedzialności ani wielkich trosk (oczywiście poza pewnymi wyjątkami). Za bardzo nie myśli się o jutro albo wcale. A życie dorosłe jednak nie jest piaskownicą.

Jak się prowadzili za młodu ma ogromne znaczenie. To, co jest dziś, jest konsekwencją tego, co miało miejsce kiedyś. Łatwo zrzucić wszystko na los, zamiast zastanowić się co można w swoim życiu zmienić na lepsze i jaki pierwszy krok podjąć by zacząć coś zmieniać. Wiadomo, życie serwuje różne niespodzianki, ale nikt nie jest glonem dającym się ponieść przez fale morskie. Znam wielu takich, którzy wolą narzekać jak 80-letnie dziadki, ale czterech liter do niczego nie ruszą z lenistwa i/lub strachem przed jakąkolwiek zmianą. A potem jak ktoś do czegoś w życiu doszedł, to ze strony innych jest zazdrość "bo ta/ten coś ma" jakby ten sukces sam spadł z nieba wprost na ręce "wybrańców"...

Dobrze powiedziane, polać tej pani!

Jest jeden minus. Rozwiązanie fabuły. W pewnym momencie sytuacja bohaterów jest tragiczna, a sekundę później wszyscy się kochają i do końca jest już tylko sielanka.