Nie da się zaprzeczyć, że "Zafalowani" co najmniej zawierają podobieństwa do "6 w pracy", znakomitego wcześniejszego serialu tych samych twórców.
Jak w tym drugim serialu spotykamy szóstkę pracujących dorywczo przyjaciół, plejadę różnorodnych postaci, w tym pracodawców, współpracowników i różnej maści indywidua. O identycznej , nieco "podrasowanej" grafice nie muszę chyba wspominać?

Szóstka głównych bohaterów to spłycone wersje tych z "6 w pracy". Reef jest jak Jonesy po lobotomii, Fin to ugrzeczoniona wersja Nikki (SPOILER jak w przypadku Jonesy'ego i Nikki, ta dwójka ma się ku sobie, mimo oziębłości żeskiej strony relacji PO SPOILERZE), Broseph jest luzakiem podobnie jak Jude, Johnny "ciapowatością" przywodzi na myśl Wyatt'a, zamiłowanie Lo do zakupów i odbywanie przez nią kary nasuwa mocne skojarzenia z Caitlin, zaś Emmę, odznaczającą się największym brakiem charakteru, porównać można do Jen, "najnormalniejszej" z paczki "6 w pracy".
Postacie z "6 pracy" są wyraziste, widać, że każda z nich ma charakter- to dzięki nim pakowały się w absurdalne sytuacje. Tym "Zafalowanych" natomiast na miejsce nijakości wepchnięto elementy osobowości tych pierwszych.
Współpracownicy, pracodawcy, miejscowe ekscentryczne postacie- kolejna kalka, tak samo mdła i mało zabawna, tak jak to, co tyczy się głównej szóstki. Trzeba jednak przyznać, że udaną postacią jest Bummer- irytujący "kalifornijski typek" w swej złośliwości, głupkowatości i sztuczności wypada całkiem nieźle, a nawet prawdopodobnie.

Nie rozumiem, po co twórcy "6 w pracy" po prostu skopiowali swoją starszą produkcję, spłycili i osadzili w surferskich realiach. Co nimi, u diabła kierowało?